Aslıhan USLU

Merhaba ben Aslıhan Uslu. Lisede edebiyat ve psikolojiye merak salan, iki hayalinden birini gerçekleştiren diğerini ise unutan...
Edebiyatı seçtim. Şiir ve roman okumak tek derdimdi. Çukurova Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı bölümünü bitirdim, öğretmen oldum. Şiir ve roman okuttum öğrencilerime. Hayalim gerçekleşmişti. Küçük ve güvenli hayatımın konforunda belirsizlik, macera, özgürlük değil; sınırlar vardı ve sınırlarını aşmaya cesareti olmayan bir ben...İyi öğretmen, iyi insan, iyi evlat olmanın içine sıkışmış, asla hata yapma lüksü olmayan ve hata yapmamak için hayatı yaşamayan... İşin en kötüsü bunun farkında bile olmayan…
Annemin astım hastalığıydı sığındığım o küçücük dünyanın içinde beni harekete geçmeye zorlayan. Annem iyileşsin diye şifa eğitimi aldım. Ve oradan başladı benim farkındalık yolculuğum. Annemi nefesle ilgili bir eğitime göndermeye çalışırken bir akrabamızın ölümü üzerine eğitime annemin yerine benim gitmem...Art arda bir sürü eğitim...İçe dönmeyi, insan psikolojisini, anda kalmayı, kaybettiğim iç sesimi yeniden duymayı sağlayan öğrenişlerle dolu yıllar…
Yaşam çok ilginçti. Hastalıklar harekete geçmek için bir kıvılcım, yakınlarının ölümü kendin için bir şey yapmak adına bir fırsat yaratabiliyordu. Sen hayal kurup unutuyordun belki ama hiçbir şey evrende yok olmuyor, lisede kurduğun basit bir hayal sana gülümsüyor, göz kırpıyor ve yaşam yolculuğunda sana eşlik ediyordu. Hayatın bizimle ilgili daha iyi bir planı olduğunu görmek, boş yere yaratılmamış olduğunu keşfetmek, beni bilge bir öğrenciye, yaşamı ise serüven dolu bir aleme dönüştürüyordu.
Yıllar geçti peki ne mi oldu? Annem 69 yaşında astımı yendi o iyileşirken ben yaşamla arama koyduğum bariyerleri gördüm. Bu bariyerler kalktıkça yaşama karıştım. Ben yaşama akmayı öğrendikçe yaşamın kendisi şiire dönüştü. Ben artık sadece şiir okumuyorum, yaşamı bir şiir gibi yaşamayı seçiyorum.